Op bezoek bij de arbeiders

In ons hotelletje verblijven Duitse en Franse werknemers van het gipsbedrijf Lafarge. Na de revolutie van 1917 werd deze firma het land uitgezet en nu zijn de Duitsers en Fransen weer goed genoeg om alles opnieuw op te bouwen. De Nederlanders hebben geen interesse meer om terug te keren naar hun zoutmijn hier. Toeristen zijn er in Artyomovsk niet. Het hotel ligt in de Kathedraalstraat. De kathedraal zelf is door de kommunisten afgebroken na het gebouw als opslagplaats gebruikt te hebben. Op de plaats van de kathedraal staat nu de eerste zelfbedieningszaak van Artyomovsk, geopend in 2007. Enkele winkels in de buurt gingen hierdoor meteen failliet. Een goed restaurant waar we herhaaldelijk kwamen is nu een jaar later weggezonken tot een laag niveau, de ruiten van de keuken zijn aan diggelen gegooid. Een ander restaurant is net twee maanden geleden geopend. De bediening is vriendelijk en alles ziet er goed uit. We waren op dat moment de enige gasten in de zaak, maar het restaurant bleek ook enkele chambres separees te hebben, iets wat hier gebruikelijk is. De vip-gasten hoeven niet door de zaak te lopen. Aan de buitenkant van het restaurant bevinden zich namelijk deuren met een kijkgaatje. Die deuren zijn gepanserd. Het laat zich raden voor wie die kamers bestemd zijn.

We brengen een bezoek aan een fabriek. De arbeiders zijn vrijwillig verplicht naar een vergaderzaal gebracht en wachten op ons. Chris en ik spreken de arbeiders toe. We voelen ons zeer opgelaten. Dat is te begrijpen.

Ontvangen door het dorpskantoor van Stoepki en kennis gemaakt met mensen uit het dorp.

Chris gaat op bezoek bij een radioamateur om het een en ander te vertallen over zijn ervaringen in de Russische ruimtevaart.pieter


(Chris)
Deze reis typeren als een touristische reis is niet juist. Zonder de in vele jaren opgebouwde interesse in de geschiedenis etc. van de Slavische volkeren tot en met de turbulente ontwikkelingen van deze tijd zou een reis als deze geen zin hebben. Wat ons enorm boeit is hier constant met mensen van niveau te spreken. Iedere dag van ons verblijf is daarmee vervuld. Gisteren b.v. bezochten wij de Joodse gemeenschap in deze stad. Het optreden van de Duitsers en hun Oekraiense handlangers reduceerde het aantal Joden hier van driehonderdduizend tot ongeveer drieduizend naar de 2e Wereldoorlog. Inmiddels is deze geslonken tot 300 door gebrek aan verjonging en vertrek van jonge mensen naar meer welvarende gebieden. De voorzitter van deze groep hier en enkele medewerkers geven blijk van een goed inzicht in alle verhoudingen: vooral die tussen de etnische Russen hier, de erg nationalistisch denkende Oekrainse politici en de verhouding in Rusland zelf werden uitgebreid besproken. Eerder die dag bezochten wij een aan de spoorwegen gelieerd autobedrijf, waarvan de arbeiders in een min of meer verplichte samenkomst inzicht kregen in een aantal figuren uit het vrije westen. Onze gastheer V. Chernozub legde uit hoe de contacten waren gegroeid tussen ons en mensen hier. Ieder van ons vertelde over zichzelf. Natuurlijk kwam ik met een stuk verleden inclusief de koloniale oorlog in Indie en ook mijn lange ruimtevaartinteresse. Vragen werden gesteld ook over onze families en mijn zonen en kleindochters kregen daarbij aandacht. Dan het klapstuk van de veiling: een bezoek aan een professorenechtpaar. Zeer hoogstaande mensen die ons enkele socio-economische colleges gaven.
Alles natuurlijk in hun moedertaal, het Russisch.
Vandaag alweer naar de volgende uitnodiging, bezoek aan een districtbestuur en tot slot mijn ruimtevaartpresentatie bij een radioamateur hier vlakbij.


(Hana)
Vcera jsme meli nabity den. Nejdrive v automobilovem zavode, kde Pieter a Chris meli prednasku. Zamestnanci byli povinne dobrovolne nahnani, jako za starych casu. Jedna divka dokonce nahlas vzdychala. Prednaska je nezajimala, pouze kolik mame deti, jak velke mame byty, kolik si vydelavame. Pripadali jsme jim ohromne bohati. Kdyz jsme jim rekli, kolik stoji najemne atd, atd., trochu se vydesili. Pote jsme navstivili Zidovskou obec, kde jsme se dozvedeli, ze clenu je bohuzel mene nez loni, protoze se bud vystehovali nebo zemreli, o socialni situaci, ktera neni ruzova. Vecer jsme byli na navsteve u 2 velice inteligentnich lidi, s velkym citem pro humor. Probrali jsme minulost, pritomnost i budoucnost.